Nałożenie na pracownika obowiązku świadczenia pracy zdalnej dokonywane jest w drodze wydania pracownikowi przez pracodawcę stosownego polecenia. Zgodnie z art. 3 ust.
1 ustawy O szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem
i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, dalej: ustawa o Covid-19 „W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie
3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna)”.
Polecenie pracy poza miejscem jej stałego wykonywania może być wydane pracownikowi bez względu na to czy pracownik złożył wniosek o umożliwianie mu pracy zdalnej, czy też z takim wnioskiem nie występował. Przepisy ustawy o Covid-19 nie przewidują bowiem
w procedurze zlecania pracy zdalnej takich wniosków. Nie oznacza to jednak, iż pracownik nie może z takimi wnioskami występować. Wnioski te nie są jednak dla pracodawcy wiążące.
Niewykluczone jednak, iż w określonych okolicznościach zaakceptowanie przez pracodawcę takiego wniosku będzie mogło być uznane za polecenie pracy zadanej w rozumieniu ww. art. 3 ust. 1 ustawy o Covid-19. Zgodnie bowiem z art. 65 ust. 1 Kodeks cywilny w zw. z art. 300 Kodeks pracy oświadczenie woli pracodawcy w tym zakresie należy tłumaczyć tak, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostało ono złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje.
Decyzja o poleceniu pracy zdalnej leży wyłącznie w gestii pracodawcy. Pracownik może oczywiście w przedmiotowym zakresie wnioskować, ale należy pamiętać, iż jego wniosek
o udzielenie zgody na wykonywanie pracy zdalnej nie wiąże w żaden sposób pracodawcy.